Terdapat banyak perbincangan akademik tentang fenomena globalisasi sebagai sesuatu yang benar atau hanya khayalan. Walaupun penggunaan istilah ini meluas, ramai pengarang berhujah bahawa ciri-ciri yang diatribusi kepada globalisasi telah dilihat dalam detik lain bersejarah. Juga, ramai menotakan bahawa ciri-ciri berkenaan, seperti kenaikan perdagangan antarabangsa dan peranan lebih penting badan koperat antarabangsa tidak begitu mendalam sebagaimana disangka.

Sesetengah pengarang lebih menyukai istilah keantarabangsaan daripada globalisasi. Dalam keantarabangsaan, peranan yang dimainkan negara-negara lebih besar, dimana globalisasi dalam bentuknya yang paling sempurna menghampuskan keperluan negara bangsa. Maka, mereka berhujah bahawa sempadan negara-negara, dalam maksud meluas, jauh daripada dimansuhkan, dan proses globalisasi tidak berlaku, dan berkemungkinan tidak akan berlaku (lihat Linda Weiss) terutama apabila mengira bahawa dalam sejarah dunia, keantarabangsaan tidak pernah menjadi globalisasi (Kesatuan Eropah dan NAFTA pun masih belum membuktikan kes mereka).

Walau bagaimanapun, dunia semakin berkongsikan masalah dan cabaran yang tidak mengikut sempadan negara-bangsa, paling ketaranya adalah pencemaran alam sekitar semulajadi dan gerakan yang dahulunya anti-globalisasi telah menukar menjadi gerakan untuk gerakan untuk globalisasi dari bawah, yang mencar cara melalui eksperimentasi, bentuk organisasi sosial yang merentasi negara-bangsa dan demokrasi perwakilan. Dimana hujah asal yang globalisasi sedang berlangsung boleh dinafikan dengan argumentasi keantarabangsaan, seperti diatas, kemunculan suatu gerakan antarabangsa tidak boleh dipertikai dan kita boleh berbincang tentang satu proses benar kearah satu masyarakat global pelbagai masyarakat. Pengarang lainnya pula mengemukakan hujah bahawa kita kini berada dalam alam transisi ke satu fasa ketamadunan; bentuk dan ciri-ciri masyarakat global dipertikaikan dan akan ditentukan dengan pilihan-pilihan yang kita akan buat dalam dekad-dekad masa hadapan. Sebagai contoh, Kumpulan Senario Global[3] telah menggariskan wawasan alternatif masa depan dunia, dengan "kuasa pasaran" atau globalisasi ekonomi hanya merupakan satu pilihan, diperbandingkan dengan "reformasi dasar", "dunia kubu", "kegagalan", "eko-komunalisme", dan "paradigma pertahanan baru".

Sesetengah tetap dengan pendirian bahawa globalisasi adalah geografi khayalan; iaitu, satu alat politik neo-liberalis, yang cuba menggunakan sesetengah imej dan wancana politik dunia untuk menjustifikasi agenda politik mereka. Pengarang buku-buku seperti No Logo (Tiada Logo) mendakwa bahawa dengan mengemukakan satu gambaran dunia yang telah diglobalisasikan, institusi-institusi Bretton Woods boleh menuntut negara-negara membuka ekonomi mereka kepada liberalisasi dibawah Program Penyesuaian Struktur yang menggalakkan kerajaan-kerajaan membayai program-program penswastaan sebagai lebih utama daripada kebajikan sosial dan perkhidmatan awam. [4].